۱۳۸۷ تیر ۴, سه‌شنبه

جشن تولد 10 سالگی وبلاگ


از اولین باری که کلمه "وبلاگ" برای توصیف یک نشریه اینترنتی استفاده شد، 10 سال گذشت.

این کلمه اولین بار توسط یورن بارگر در 17 دسامبر سال 1997 استفاده شد که قصد داشت آنچه را که در سایت اینترنتی خود (Robot Wisdom) منتشر می کرد، توصیف کند.

این کلمه از ترکیب و مخفف سازی نام فرایند ثبت (Logging) سایت های جالب در وب (Web) ایجاد شد؛ کاری که آقای بارگر در سایت خود بطور روزمره انجام می داد.

ده سال پس از آن، شرکت تکنوراتی، که حوزه فعالیتش به فراهم کردن امکان جستجو در میان وبلاگها مربوط می شود، اعلام کرده است که شمار وبلاگ ها به 70 میلیون رسیده است.

رشد سریع

هر چند پیش از ابداع و مصطلح شدن این واژه، بسیاری نشریات اینترنتی داشتند و آنرا به روز می رساندند، اما سال 1997 نقطه ای بود که وبلاگ داشتن و وبلاگ نویسی به یکی از مشغولیت های خاص در فضای وب بدل شد.

تا مدتها پس از آنکه آقای برگر استفاده از کلمه "وبلاگ" را آغاز کرد شمار کسانی که مشمول تعریف "وبلاگ نویس" می شدند کم بود.

یافتن ارقام رسمی در این باره کاری بسیار دشوار است اما برخی تخمین می زنند که در اواخر سال 1998 شمار تعداد وبلاگها به بیش از 23 سایت بالغ نمی شد. اما در سال 1999 و با ایجاد ابزارهایی که ساخت و نگهداری وبلاگها را ساده کردند، شمار اینگونه وب سایت ها به شدت افزایش یافت و در همین سال، عبارت "بلاگ" تا اندازه ای بعنوان جایگزین کوتاه تر "وبلاگ" مصطلح شد.

وبلاگها عمدتا با هدف یافتن سایتهای جالب در فضای دائما رو به گسترش وب فعالیت خود را ادامه می دادند.

اما در آن زمان هم مانند حال حاضر، وبلاگهایی بودند که تنها به یک موضوع خاص می پرداختند و علاوه بر لینک، اطلاعات به روز درباره تحولات یا اخبار تازه در مورد آن موضوع را منتشر می کردند.

تکنوراتی که برای کار خود فضای وبلاگ ها را تحت نظر دارد، تخمین می زند که اکنون در هر روز حدود 120 هزار وبلاگ به شمار وبلاگها اضافه می شوند و در هر ثانیه 17 مطالب جدید بر روی وبلاگها "پست" می شود که به این ترتیب شمار مطالب اضافه شده در فضای وبلاگها در هر روز به بیش از 1.5 میلیون مطلب بالغ می شود.

وبلاگهای به زبان فارسی هم از پر شمار ترین وبلاگها در فضای وب به شمار می روند که پیدایش اولین آنها به پاییز سال 1380 باز می گردد.

تلاش برای گسترش آدرس های اینترنتی

قرار است روز پنجشنبه قانون گذاران اینترنت درباره ساده تر کردن قوانین مربوط به بالاترین سطح دامنه آدرس های اینترنتی (مانند com. یا uk.) تصمیم گیری کنند.

اگر طرح جدید مورد رای گیری به تصویب برسد شرکتها اجازه خواهند یافت از مارک های تجاری خود به شکل دامنه آدرس اینترنتی استفاده کنند و افراد حقیقی هم می توانند آدرس خاص خود را در اینترنت داشته باشند.

همچنین در صورت تصویب طرح، پس از سالها مناقشه دامنه xxx. نیز وارد عرصه اینترنت خواهد شد.

در حال حاضر بالاترین سطح دامنه های اینترنتی به کشورها مثل بریتانیا (uk.) و ایتالیا (it.)، یا تجاری (com.) و موسسات (org. یا net.) محدود می شود.

برای غلبه بر محدودیتها برخی شرکت ها از سیستم موجود به نفع خود بهره برداری کرده اند.

برای مثال کشور تووالو (Tuvalu) در جزیره پولینزیا دامنه اینترنتی tv. را به بسیاری از شرکتهای تلویزیونی اجاره داده است.

شرکت انتساب نامها و اعداد در اینترنت (Icann) که درواقع نقش قانون گذار در اینترنت و ناظر بر سیستم نامگذاری اینترنت را ایفاء می کند، در سه سال گذشته مشغول کار بر روی طرح گسترش محدوده دامنه های اینترنتی بوده است.

اجرای این طرح جهانی کردن دامنه های جدید را نیز ممکن می سازد و اجازه خواهد داد آدرس اینترنتی با خطوط و حروف آسیایی یا عربی نوشته شوند.

در این باره دکتر پال تومی، مدیرعامل Icann به بی بی سی گفت: "تاثیر اجرای این طرح در نقاط مختلف دنیا متفاوت خواهد بود. اما به گروه ها، جوامع و تجار اجازه خواهد داد در اینترنت هویت خود را ابراز کنند."

"مثل آمریکای قرن نوزدهم ما در مرحله آزادسازی ملک و زمین هستیم و مردم هم با استفاده از این موقعیت بر روی اینترنت، نام خود را بر روی بخش هایی از زمین ثبت می کنند و از آن برای امور شخصی استفاده خواهند کرد."

"این اقدام معادل گسترشی عمده در جغرافی زمین های موجود در اینترنت است."

۱۳۸۷ خرداد ۲۳, پنجشنبه

درب سوزان جهنم در ازبکستان

این محل که در نزدیکی شهر کوچک درواز در ازبکستان قرار دارد، توسط افراد محلی "در جهنم" خوانده می شود.

به گزارش سرویس بین الملل پارسینه به نقل از انگلیش راشا، این محل که در نزدیکی شهر کوچک درواز در ازبکستان قرار دارد، توسط افراد محلی "در جهنم" خوانده می شود.
داستان در جهنم به 35 سال قبل برمی گردد: هنگامیکه زمین شناسان در جستجوی گاز حفاری می کردند، به حفره ای زیر زمینی رسیدند که بسیار بزرگ بود و همه تجهیزیت حفاری و چادرهای کاوشگران را در خود فرو برد. از آنجایی که حفره را گاز پر کرده بود، کسی جرات رفتن به عمق غار را پیدا نکرد و آنان حفره را آتش زدند تا از انتشار گازهای سمی جلوگیری کنند. از آن زمان، این حفره برای 35 سال است که بدون وقفه می سوزد.